Raveel kreeg zijn eerste academische opleiding van Hubert Malfait (1898-1971) te Deinze.
Die opleiding zette hij van 1942 tot 1945 voort aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Gent. Raveel leerde relativeren van een andere docent, Jos Verdegem, die woorden van lof sprak over zijn werk. Zelf vond Raveel dat zijn eerste mentor eigenlijk de Italiaanse schilder, beeldhouwer en architect Giotto (1267-1337) was. Raveel gaf van 1960 tot 1973 zelf les aan de academie van Deinze. In 1995 werd Raveel in de adelstand verheven als ridder.

De nieuwe figuratie, de nieuwe visie.
In 1948 richtte hij de groep ˈLa Relèveˈ op met  Jan Burssens, Kamiel D’Havé en Pierre Vlerick.
Hij had het gevoel dat hij alles opnieuw moest bekijken en de zaken in een ander licht moest beschouwen. In zijn wereld kan een schaduw wit zijn, zoals de schaduw van de tafelpoot in de kleurenlitho ˈTafel met koffiekanˈ (1970).

In de periode 1955-1961 werkte Raveel vooral abstract. Van 1960 tot 1962 maakte hij studiereizen naar Italië. In de jaren zestig ontpopte hij zich tot gangmaker van de nieuwe figuratie; samen met Raoul De Keyser,  Etienne Elias en de Nederlander Reinier Lucassen werkte hij in 1966 aan plafondschilderingen in het kasteel te Beervelde, België. Het abstraherende van 
Piet Mondriaan en het expressionisme van  Vincent van Gogh waren inspiratiebronnen bij het ontstaan van de schilderstijl die ook bekend werd als de ˈnieuwe visieˈ.

Stijlkenmerken.
Raveels stijl wordt gekenmerkt door de mengeling van abstract en figuratief schilderen.
In het beeld van een typische Vlaamse landelijke achtertuin met wasdraad en betonnen muurtjes verschijnt bijvoorbeeld een volledig wit vierkant (bijna het waarmerk van een Raveel).

Die witte vlakken stellen in feite leegtes voor of afwezigheid. Beweging gaf hij weer door het schilderen van vlekken, omdat een bewegend object niet kan worden weergegeven met een scherpe afbeelding ervan.
Raveel integreerde soms spiegels in zijn werken, zodat de omgeving deel van zijn werk kon worden.

In een aantal werken nam Raveel reële objecten in het schilderij op: houten bedstijlen in ˈHerinneringen aan het doodsbed van mijn moederˈ (1965), zelfs een kooitje met een levende duif in ˈNeerhof met een levende duifˈ (1962).
Enkele keren maakte Raveel ook driedimensionale objecten, zoals het kubusvormige ˈKarretje om de hemel te vervoerenˈ of ˈwitte houten zwanen voor de reien in Bruggeˈ.

Raveel werkte niet alleen als schilder, maar ook als graficus. In 1984 verschenen bijvoorbeeld 33 prenten van zijn ˈGenesisˈ, vergezeld van de 33 erbij passende gedichten van Hugo Claus.

Retrospectief.
Naar aanleiding van de 85ste verjaardag van de schilder was er begin 2007 een overzichtstentoonstelling in de Venetiaanse Gaanderijen op de dijk te Oostende, met als titel ˈDe schilder spreektˈ. In deze expo werd zowel het plastische als het literaire werk van Raveel belicht.

Museum
Sinds 1999 heeft hij zijn eigen museum in zijn geboortedorp Machelen-aan-de-Leie,
gebouwd naar een ontwerp van architect Stéphane Beel.
Het bestaat uit een ouder gebouw dat is gerestaureerd en een nieuw gedeelte. In het nieuwe gedeelte is een belangrijk deel van zijn eigen werk ondergebracht.

De opstelling is geplaatst in chronologische volgorde. In het oude gedeelte zijn er wisseltentoonstellingen.
In het voorjaar van 2010 was er ˈeen hommage aan Zulmaˈ, Raveels overleden echtgenote.
Er waren schilderijen en tekeningen te zien van de kunstenaar met het beeld van Zulma, zijn favoriete model. Op 17 mei 2009 verloor de schilder de 96-jarige Zulma De Nijs, die hij zijn muze noemde. Op 3 februari 2011 hertrouwde Roger Raveel met Marleen De Muer, een onderwijzeres van de basisschool in Lotenhulle.Raveel overleed begin 2013 aan de gevolgen van een longontsteking in het Sint-Vincentiusziekenhuis van Deinze.