Jos Verdegem volgde zijn opleiding aan de Academie te Gent o.l.v. onder meer F. Van Den Berghe en G. Minne. Hij realiseerde ondermeer (vrouwen)figuren, naakten, circustaferelen en -figuren, zwervers, landschappen en stillevens. Hij werd aan het IJzerfront in 1916 ondermeer bevriend met Joris Van Severen en opgenomen in de zogeheten kunstcompagnie. Na de oorlog schreef hij zich terug in aan de Gentse Academie, maar volgde er nog slechts sporadisch lessen. Hij verbleef van 1922 tot 1929 in Parijs, maakte er kennis met ondermeer M. De Vlaminck, H. Matisse en G. Braque en raakte er doordrongen van een eerder geraffineerd expressionisme. Uit de pers hieromtrent: ˈDe verdienste van J.V. lijkt me inderdaad dat hij in het Gentse kunstmilieu een romaans expressionisme heeft geïntroduceerd, als contrast met het heersende germaanse expressionisme. Hij toonde aan dat er ook een expressionisme van de verfijning kan bestaan.
Men zou het een gefilterd expressionisme kunnen noemen.ˈ (W. Elias) Jos Verdegem was  tevens een begenadigd grafisch kunstenaar die oa een sterke invloed had op de ontwikkeling en het werk van
Roger Raveel. Onvermoeibaar zocht hij naar de perfectie en dat verklaart waarom er van verscheidene etsen meerdere exemplaren bestaan. Over zijn etsen: ˈDe manier waarop hij de trillingen op een gelaat uitbeeldt, de spanningen van een lijn oproept en de sensibiliteit van een vlak weer op te drijven, verraadde in Verdegem een etser van formaat.ˈ Hij was van 1932 tot 1944 leraar aan de Academie te Gent en oefende een grote invloed uit op de naoorlogse generatie. De laatste jaren van zijn leven waren, zuiver menselijk gezien, een aaneenrijging van mislukkingen. Toch bleef hij gepassioneerd verder werken zonder dat hij vaak nog exposeerde. Werk o.m. in de musea te Gent en te Brussel.